Au

Gisteravond zouden we eigenlijk naar sengiggi gaan maar het merendeel van de leerlingen was kapot moe. Uiteindelijk bleef er en groepje van 5 over. En het was een superavond, bintang een zeebriesje en goede gesprekken. Nadat we gestart waren met werk vondt ik een korte pauze wel verdiend en ging op onderzoek met een aantal leerlingen. Midden in de boesj boesj ontdekten we een school met voetbal veld. Binnen een paar seconden waten we omringd met kids . De bal kwam tevoorschijn en we hebben en potje gespeeld. 30 tegen 5 en dik ingemaakt met 15-3 maar het plezier was enorm, echt geweldig. Tja en dan kom je erachter dat je ook pijn kunt hebben. Ik sprong als een volleerde mesi om de bal aan te nemen en bij de landing voelde ik alleen knap. Alsof een elastiek knapte in mijn kuit. En toen was de pret over. In eerste instantie dacht ik nog is gewoon kramp en dat trekt zo weg. Jammer dan, werd alleen maar erger. Het is lang geleden , maar pijn deed het wel. In eerste instantie hebben de fysiotherapeuten van de stichting gekeken maar uiteindelijk zijn we toch maar even naar de arts gegaan . En de EHBO in het ziekenhuis is toch net even anders dan bij ons. Laat ik zeggen dat ze hier andere richtlijnen hebben voor hygiene en hoe daar mee om te gaan. Nadat de arts wat gekneed had en een koel spray ben ik weer vertrokken met een aardige dosis spierverslappers . Ik heb wel mazzel met de mensen om me heen want iedereen is lief en bezorgd . De leerlingen stelde al voor me morgen door het dorp te rijden in een kruiwagen of op een draagbaar . Ik hoop eigenlijk dat als ik morgen wakker wordt het gewoon een nare droom was en ik weer huppelend naar het ontbijt kan.